domingo, 18 de enero de 2009

Llanear esquivando surferas

7:00 Suena el despertador.
7:05 Vuelve a sonar el despertador.
7:09 Me enfundo el disfraz de astronauta.
7:12 Tres polvorones y un vaso de Savia.
7:17 Monto las luces en la bici y lleno el chupóptero.
7:21 Meto la bici en el ascensor.
7:52 Llego a casa de PacoPani.

Para esa hora Riddick Sarada ya hacía rato que estaba rodando. La excursión que proponía era demasiado exigente para un simple mortal como yo montando una Rockrider 8.1 made in Decathlon. Así que me eché atrás. Seguro que mi rodilla está contentísima de haberse librado de semejante barbaridad :-)

Así que fuimos llaneando hasta Sants (no sé si hemos hablado ya de la fijación de PacoPani por esta palabra) y cogimos el tren hasta Badalona. La previsión eran hacer unos 45 km. Al final se nos fue un poco la mano y acabamos haciendo 70 (80 si contamos los dos trayectos entre mi casa y su casa) con una media de unos 15 km/h. Llegué a casa a las 14:45. Esta vez Gregoriator no pudo venir. Lástima, se lo hubiera pasado muy bien.



A medio camino, la parada técnica de rigor para reponernos. Esta vez nos portamos bastante bien: una tortillita francesa y cuatro rodajitas de pan. Eso sí, se nos iban los ojos con el banquete del grupito de ciclistas sexagenarios. Se ve que con la edad se aprende lo que es realmente importante. Yo, que soy bastante avispado, creo que empiezo a intuirlo... La ruta muy bien: bastante tranquila y muy diferente a lo habitual. Un paseíto por la playa, sin pendientes dignas de mención y sin incidentes reseñables. Bueno, miento. Ya de vuelta se nos cruzaron un par de surferas con trajes ceñiditos -cómo se pega el neopreno- que se cruzaron de derecha a izquierda, de izquierda a derecha, un ojo pa cada lao... mierda... ¿quién me ha movido el freno de sitio? Tengo que reconocer que no me molestó tanto como cuando se me había cruzado gente otras veces. Seguro que hay una razón, pero el caso es que no acierto a dar con ella...

10 comentarios:

Anónimo dijo...

Ya te vas dando cuenta que te has comprado una bici megachula y un traje de capitán Cousteau para poder almorzar butifarra con judias, verdad?

En un par de semana me apunto a alguna salida!

PacoPani dijo...

Vaya, vaya...me parece que a esto de la bici se apuntará más de uno.

Y es que las surferas tienen más gancho que las huellas dactilares del Capitán Garfio.

Anónimo dijo...

Es que esas surferas las carga el diablo :-) Invitado estás, Juanete, ya lo sabes... con la condición de que no nos dejes en evidencia en la primera subida.

Yolanda dijo...

Me duele hasta el paladar sólo de oirte.... Qué cansancio... Divertido suena, no te voy a mentir, pero lo de levantarme a la misma hora de todos los días un domingo para darle al pedal... no se, no se. Seguro que estás muy mono con tu nuevo traje. Ceñidito cual surfera cualquiera, ji, ji. Besitos mañaneros..

lucalvago dijo...

Una horita más tarde que un día normal, aunque te reconozco que era lo que más cuesta arriba se me hacía al principio. Una vez asumes que es parte del pack bicicleta ni lo ves como un inconveniente. Una buena siesta de tres horas de pijama y orinal compensa cualquier madrugón :-)

Anónimo dijo...

Me conformaré con aguantar veinte kilómetros sobre el sillín sin que me duela el culo y se me suiciden los músculos!!!

Pep ... però posa-li Angu, també dijo...

Ara ja entenc, per la darrera foto del post, aquesta mania ciclista!!! Collllllllons!!!! Entre el que va per la teca i el que va per l'altre teca ... no ens la sabem llarga, no!

Saludus des de la diagonal-dreta

Anónimo dijo...

M'estàs dient (tècnica del mirall fasejat) que vaig en bici quatre cops per setmana per jalar i veure noies? Doncs no ho havia pensat... :-)

PacoPani dijo...

Y Pep no sabe lo de las masajistas...

Anónimo dijo...

Macho, no hace falta explicarlo todo. ¿No te das cuenta de que el número de surferas, masajistas y butifarras es limitado? Además, estás sustituyendo mi reputación de deportista por la de vicioso y vividor... Ten amigos para esto :-)